اَصلَبُ مِنَ الصَّلد

 یکی از کله گنده هاشان محکم خوابانده بود زیر گوش سفیر ما. اول پرسیده بود: «چرا جنگ با عراق را شروع کردید؟» سفیر گفته بود: «آنها شروع کردند. ما فقط دفاع…» حرفش تمام نشده سیلی محکمی صورتش را سرخ کرده بود. نیمه شب بود که خبرش به امام (ره) رسید. گفت: «همین حالا یک نفر مرد می خواهم!» همه کنار کشیدند. هر چه گفتند آقا! شوروی قدرت اول دنیاست، توی کتش نرفت… «اگر نمی روید خودم بروم!» …نیمه شب بود. زنگ سفارت شوروی در ایران را زد. گفت: «با سفیر کار دارم.» گفتند: «خواب است.» گفت: «بگو از طرف رهبر ایران آمده ام پیغام مهمی دارم.» سفیر آمد با چشمانی پف کرده. بدون حرف پیش سیلی محکمی خواب را از سرش پراند... (منبع: روایت نزدیک از سید روح الله موسوی خمینی)

قال امیرالمؤمنین (ع): «المُؤمنُ نَفْسُهُ أصلَبُ من الصَّلد»