توهم عاقل بودن!

یکی از حکمای اخیر که تصادفاً گذرشون به «تیمارستان» افتاده بود٬ اتفاق جالبی رو که اونجا براشون پیش اومده بود نقل می فرمایند که شنیدنش برای ارباب ذوق خالی از لطف نیست. من این قضیه رو از زبان یکی از علمای آذربایجان شنیدم (که البته تهرانی ها و اصفهانی ها ظاهراً دیگه ایشون رو از آذربایجان گرفتن و ما کمتر توفیق زیارت ایشون رو داریم) ایشون ماجرا رو اینجور تعریف می کنند که: وقتی وارد محوطه تیمارستان شدم دیدم دیوانه ها رو برای هوا خوری آوردن بیرون. من ابتدا از مشاهده حرکات این بندگان خدا و اعمالی که از اونها سر می زد خنده ام می گرفت ولی بعد بخاطر محروم بودنشون از نعمت عقل دلم به حالشون می سوخت. همینطور که ایستاده بودم و نگاه می کردم چشمم افتاد به یه بنده خدائی که یه گوشه از محوطه٬ عین آدمی که بخوان تیر بارونش کنند٬ دست و پاش رو با طناب یا زنجیر بسته بودند به ستون. می شد حدس زد که آدم خطرناکیه و اگه آزاد باشه ممکنه به اطرافیانش صدمه بزنه. رفتم جلو تا بیشتر از وضعیتش سر در بیارم. وقتی رسیدم کنارش و ایستادم تا توی صورتش نگاه کنم٬ صورتش رو از من بر گردوند. از این کارش تعجب کردم. رفتم و از اونور اومدم. ولی به محض اینکه باهاش روبرو شدم دوباره صورتش رو بر گردوند طرف دیگه! رفتم از پشت سرش اومدم جای اولم. ولی تا باهاش روبرو شدم این بار سرش رو انداخت پائین. اومدم ایستادم روبروش و خم شدم تا از پائین توی صورتش نگاه کنم. وقتی این کار رو کردم سرش رو بلند کرد و صورتش رو گرفت طرف آسمون! تعجب کردم. ولی یهو متوجه شدم که اشک از چشماش جاری شده. خیلی از این کاری که باهـــــاش کردم ناراحت شدم. وقتی این حالتش رو که سر به آسمـــون بلنـــــد کرده بود دیدم٬ با خودم گفتم حتمـــــــــاً داره تو دلش میگه: «خدایـــــــا ببـین کی رو بستن٬ کی آزاده؟!!»

قابل توجه کسانی که ادعا می کنن که عقل دارن! من یه موقعی به یه بنده خدائی گفتم برو کیفیت عمل به فلان مسأله رو توی توضیح المسائل بخون. بعد ازش پرسیدم که از کی تقلید می کنی؟ گفت: «از هیچکس! من از خودم تقلید می کنم. خدا این عقل رو برای چی داده پس؟! من هر چی رو که با عقلم جور در بیاد بهش عمل می کنم و اگه با عقلم جور در نیاد٬ اگه خدا هم بگه قبولش نمی کنم!!» دوستان اهل فضل می دونن که این تیپ افراد غالبـــــــــــاً آدمهای تحصیل کرده ای هم هستن و همین تحصیل کرده بودنشون معمولاً مزید بر علت٬ در نداشتن تعبد در برابر احکام شده. کاری به این قضیه و علل چنین موضع گیریی از جانب این افراد ندارم. مسأله اینه که من٬ روم نشد به اون بنده خدا بگم که آخه اول باید دید اصلاً تو عقل داری یا نه؟! اول این معلوم بشه٬ بعداً ببینیم احکام شرع با عقل تو جور در میاد یا نه؟! البته بین خودمون بمونه؛ این حرف رو نمیشه به کسی زد! چه اون کس در برابر احکام تعبد داشته باشه٬ چه نداشته باشه. کی حاضر میشه در پاسخ این سؤال که «آیا بنظر خودتون شما عقل دارین یا نه؟» بگه: «نه!» گمان نمی کنم کسی روی کره زمین پیدا بشه که به این سؤال جواب «نه» بده. همه٬ صالح یا فاجر٬ خوب یا بد٬ مطمئن هستند که عقل دارند ٬ خوبش رو هم دارند و از مال تو هم بیشتر دارن! حاشیه رفتم... توی این پست می خوام مطلب مهمی رو تا جائی که بلدم توضیح بدم که البته چون گریزی از رعایت اصول وبلاگ نگاری توی این وبلاگشهر بی در و پیکر (که یکیش خلاصه نویسی و رعایت حوصله تنگ بازدید کننده است) نیست٬ مجبورم مطلب رو دو تیکه اش کنم و یه مقدارش رو توی این پست بیارم و برای یه مقدار دیگه اش هم بعداً با اجازه دوستان اهل منبر٬ یه منبر جداگانه برم. 

*** 

اصلاً مطلب این قسمت رو همینجا تمومش می کنم! چون اگه شروع کنم و ناقص رها کنم ممکنه شبهه درست بشه و خودم هم بعداً نتونم جمعش کنم. فقط یه نکته و یه سؤال: نکته اینه که «عقل» یکی از مشاعر و جهاز وجودی انسانه و برخوردار بودن از اون برای ادامه حیات ضروریه. درست مثل بقیه مشاعر و جهاز وجودی بدن مادی انسان که هر کدوم خصوصیات آناتومیکی و فیزیولوژیکی تعریف شده و مشخصی دارند و برای کمک به ادامه حیات ظاهری انسان٬ وظایفی بر عهده شون هست و اگه اختلالی در فیزیولوژی یا آناتومی یکیشون مثلاً «ریه» بعنوان یکی از این جهاز٬ بوجود بیاد٬ امکان تنفس صحیح از انسان سلب میشه و نمیشه گفت که صاحب چنین ریه ای تنفس بی نقص داره٬ «عقل» هم اگه اختلالی در خصوصیات وجودیش پیدا بشه دیگه نمیشه گفت که صاحب اون «عقل» ‌از امکان «تعقل» درست برخورداره. حالا دعوا اینجا بوجود میاد که کسی حاضر نیست قبول کنه که این اختلال ممکنه برای عقل خودش پیش بیاد ولی همه اینو قبول دارن که عقل بعضی ها «درست کار نمی کنه» و عقل بعضی ها هم اصولاً کار نمی کنه!! کاری به این نداریم. فعلاً همون قبول فرض دوم برای بیان منظور ما کافیه. خب٬ من نکته رو (بدون حواشی بسیار ریز مربوطه) گفتم. حالا سؤال اینه که چه چیزی عامل اختلال یا بقول برو بچ «ارور» در عقل میشه و باعث میشه که عقل دیگه نتونه کار خودش رو درست انجام بده؟ البته وقتی گفته میشه که عقل به وضعی می افته که نمی تونه کار خودش رو درست انجام بده٬ منظور از «کار»٬ «دو دو تا چهار تا» رو فهمیدن نیست. عقل اگه سر جاش باشه یه کار مهمی رو باید انجام بده که در بیانی از امام سجاد (علیه السلام) به زیبائی هر چه تمام تر به اون اشاره شده. ایشان می فرمایند: «العقل ما عُبــِدَ به الرحمن» یعنی عقل آن است که بواسطه آن عبودیت خدا انجام بگیرد. خب دیگه زیاد کش ندیم مطلب رو. جواب سؤال رو انشاء الله خودمون در منبر بعدی با استفاده از آیات و روایات خواهیم داد. تا اون موقع٬ ارباب فضل رو به فکر در پاسخ این سؤال دعوت می کنیم! قربون دستتون٬ اگه کسی بتونه فیزیوپاتولوژی این مسأله رو هم توضیح بده٬ دیگه دربست مخلصش هستیم.

سلام الله و سلام ملئکته المقربین و المسلّمین لک بقلوبهم یا امیرالمؤمنین

...:::یکشنبه هر هفته بروزم:::...